Stoken, koken en lopen

Hier moet een intro, maar hoe begin je als je al maanden niks meer geblogd hebt ? Mensen denken inmiddels dat alles af is en we geëmigreerd zijn. Er valt niets meer te vertellen, alles is gewoon en saai. Nee dus, er gebeurde van alles maar er kwam niks meer uit mijn virtuele pen annex toetsenbord. Zelfs Chatgpt kon me niet helpen, dat botje komt met dit sprookje:

In het Duitse Stünzel, waar de winter zijn greep verstevigde en de thermometer de -8 graden bereikte, ontvouwde zich een intrigerend verhaal. In een pittoresk huisje aan de rand van het dennenbos stookte Ludwig een knapperend haardvuur. Zijn passie voor stoken ging verder dan alleen het verdrijven van de kou; het was een ritueel dat warmte bracht aan zijn gedachten.
Tegelijkertijd in de keuken was Gretchen druk bezig met het bereiden van een hartverwarmende maaltijd. Haar kookkunsten waren een bron van vreugde voor de gemeenschap. Het aroma van de stoofpot vulde de lucht en vond zijn weg naar de neus van voorbijgangers, die de verleiding van dit culinaire meesterwerk niet konden weerstaan.
Terwijl Ludwig het vuur beheerde en Gretchen de keuken verlichtte met haar kookkunsten, waagden lokale inwoners zich buiten voor een wandeling in de bevroren wonderen van Wittgenstein. Ondanks de bijtende koude voelden ze de aantrekkingskracht van de glinsterende sneeuw en de betoverende stilte die heerste.
Samen creëerden stoken, koken en lopen in Wittgenstein een harmonieus samenspel van warmte, smaken en winterse schoonheid dat de harten van de gemeenschap verwarmde, zelfs te midden van de ijzige temperaturen van -8 graden.

Stoken

In dat sprookje zat toch een kern van waarheid want plotseling invallend winterweer begin december noopte mij een stookploeg naar Stünzel te sturen. Het is wel vaker koud begin december, maar nu werden er temperaturen tot -14C voorspeld met veel sneeuw. Gelukkig waren Bert en Mark beschikbaar en is huis gered van de vrieskou en astronomische stroomrekening. Ondertussen konden ze mooi koken, lopen in winterwonderland en klusjes doen. Eind van de koude week sloten wij ook aan en kwamen in een heerlijk opgewarmd huis.

Van die -14 C kwam niets terecht, kouder dan -8 is het niet geweest. Een week later kwam er nog meer sneeuw bij, wat leuk was voor het mannenweekend. Inmiddels is de sneeuw in een recordtempo in één nacht gesmolten. Geheel volgens mijn verwachtingen, want kerst komt er aan en dan ligt er zelden sneeuw van betekenis. In februari verwacht ik wel nog wel een pak sneeuw, maar ik hoop toch wel dat 1 maart de lente begint. Al was het maar omdat we anders een hout tekort krijgen en hout is heel duur tegenwoordig.

Koken

De keuken is door al die helpende handen dit najaar zo goed als af gemaakt. De kookhaard staat prachtig gepoetst op een eigen troon, de lelijke stenen die er eerst onder zaten zijn weg. De laatjes lopen op rails nu en het binnenwerk is opgeknapt.

Koken doen we inmiddels op een inductieplaat en ook de elektrische oven is aanwinst. De oven is onlangs ingewijd met een heerlijke stoofpot, geheel zoals voorspeld door chatgpt sprookje.

Het aanrecht is hoger dan gemiddeld, wij lange mensen willen ook wel eens niet gebukt staan. Voor de kleinere mensen zullen we plateau croqs aanschaffen, met net die 5 cm meer. Boven het aanrecht zit nu goede verlichting, zodat je ook kan zien wat je doet. Achter de koelkast is nog een handige opbergruimte gekomen voor theepotten en koffie.

De nieuw geschilderde ramen zijn opnieuw van tochtstrips voorzien, net op tijd voor de erge kou inviel. Alleen de deuren en kastdeurtjes moeten nog worden afgeverfd, die staan inmiddels in de grondverf en worden hopelijk voor het eind van het jaar geverfd. We spelen nog even met de kleuren, moet zoiets worden als hieronder.

Lopen

Toen we 11 jaar geleden hier kwamen had ik slechts een beperkte loopconditie. Ik liep een uur per dag van Amsterdam CS en naar mijn kantoor in Amsterdam. Ooit was dit lopen begonnen omdat de metro en tram totaal onbetrouwbaar waren. Lopen gaf de zekerheid dat de reistijd altijd hetzelfde was, nooit vertraging. Hier in Duitsland ben ik ook enthousiast geworden voor het lopen als sport en vrijetijdsbesteding. Lekker in de natuur en de frisse buitenlucht.

Met verschillende vrienden heb ik als loopfanaat inmiddels loopclubs gevormd. We lopen in Duitsland, Schotland, Frankrijk, Luxemburg, de Nederlandse polders en duinen. Als we in Stünzel zijn lopen we vaak de route naar Bad Laasphe of Bad Berleburg, lekker berg af. Bij de finish lekker uit eten in de stad en dan met de bus of taxi terug. De route is iedere seizoen anders, zo liepen we in de afgelopen natte herfst en vorige winter voornamelijk door de blubber over door bosbouwers kapot gereden wegen.

De laatste keer, met de mannen loopclub, liepen we een heel zwaar parcours, omdat er een dik pak sneeuw lag dat nog door niemand betreden was. Wij waren letterlijk de eersten en moesten ons door een dik pak sneeuw met daaronder bevroren modder worstelen. Een 10 kilometer lang parcours, met ook nog een paar flinke steile hellingen. Onderweg een prachtige wereld met veel mist, sneeuw en ijs, verveeld nooit…. behalve als er in maart nog sneeuw ligt.

Bij aankomst lekker gegeten bij ons vaste restaurant, de Wittgensteiner Hof. Terug in het Gasthaus konden we door met stoken en lekker aan de gluhwein!

Fijne kerst allemaal en vergeet niet Überweinachten te kijken op Netflix, best kerstfilm ooit.