Drie weken gort droog maar de planten staan er prima bij, hoe ? (spoiler compost)
Drie weken hoogzomer, gort droog, temperaturen dik boven de dertig graden en niemand aanwezig om de nieuwe plantjes de nodige verzorging te geven. Ik had er van tevoren een hard hoofd in en verwachtte dat een hoop plantjes het niet gered hadden. Sinds vorig jaar zetten we alle nieuwe plantjes in een dikke laag houtcompost gemaakt door onze eigen biomeiler. Deze compost is heel vettig en houdt vocht heel goed vast aldus deskundige composteurs in mijn directe omgeving. Ik denk altijd eerst zien dan geloven.
We kwamen ’s avonds laat aan en het was al donker, nu nog de planten inspecteren was niet echt meer mogelijk. ’s Nachts was het doodstil en om twee uur werd ik wakker van een auto die voorbij reed en even later stopte. Er werd met zaklantaarns op onze ramen geschenen en ik hoorde zachtjes praten. Kon niet uitvinden of het nu de buren waren of gespuis. Even later reed de auto weer terug en daarna viel ik in slaap. Om 07:25 werd ik wakker van de werklui die voor het huis bezig zijn met het aanleggen van glasfiber. Ben direct opgestaan en boven uit het raam kon ik al zien dat het vingerhoedskruid prachtig staat te bloeien. De rest van de nieuwe aanplant en ook de bessenstruiken van dochterlief en co doen het allemaal prima. Ook de tomatenplanten zijn flink gegroeid al zit er geen bloem in.
Ik ging ervan uit dat de buren af en toe een gieter water hadden gebracht. Dit bleek echter niet het geval, de buurman kwam ons melden dat hij alleen wat gras had geseisdin onze tuin voor zijn ezels, maar verder geen enkele keer water had gegeven. Het is dus echt waar dat onze biomeilercompost heel geschikt is voor de lange droge periodes. Plantjes doen het prima zonder enige menselijke aandacht of extra water. Jean pain, de man die in de jaren 70 de biomeiler heeft uitgevonden en ontdekte dat de compost zeer geschikt is voor droge gebieden, heeft dus gelijk.
We hebben nog bergen compost liggen !
Er heerst in de 2000 vierkante meter tuin die wij hier hebben best wel een zekere mate van biodiversiteit. Altans veel gevarieerder dan wat ik gewend ben in West-Friesland. De buurman vindt echter dat het allemaal hard achteruit holt en dat de natuur er hier pakweg 30 jaar geleden veel beter voor stond. Onze tuin bevindt zich middenin de volgende biotoop:
- aan de noordkant waren toen we hier kwamen twee natuurlijke weiden vol bloemen. Helaas is er nog maar een over die rechts naast de weg ligt. De linker weide is op een bepaald moment ingezaaid met saai groen raaigras en sindsdien geen bloemen meer daar.
- draaien we verder naar westen dan staan daar wat paarden op een Naturschutzgebiet, daar mag helemaal niks en dat is goed voor de natuur.
- dan hebben we drie huizen van de buren die allemaal zeer met de natuur begaan zijn en meedoen aan de ‘open tuinen’, een ware bloemenzee daar.
- naast hun is een man komen wonen met een kort gras of maaifetish. Het is een soort afwijking die je meestal ziet in een nieuwbouwwijkje, maar niet ergens bovenop een berg in een gehucht in Duitsland. Gras moet gemillimeterd en alles wat geen gras is moet onmiddellijk worden verwijderd liefst met gif, maar als dat niet kan dan met een benzinemotor aangedreven apparaat, zoals een zitmaaier, trimmer of bladblazer.
- schuin in het oosten daartegenover ligt nog een dal met beschermde natuur
- verder staat in onze tuin een zeldzaam plantje dat witte rapunzel wordt genoemd.
Links raaigras rechts natuurlijke weide
Biodiversiteit
We proberen hier in de tuin de diversiteit verder aan te jagen door zo min mogelijk te maaien en zoveel mogelijk de natuur zijn gang te laten gaan. Dit werpt zijn vruchten af want vanaf maart tot november zie je steeds andere bloemen opkomen. De bloemen trekken weer insecten aan, en die weer vogels en vleermuizen. Ook proberen we meer fruit in de tuin te krijgen maar dat gaat best moeizaam, wegens muizen of struikjes die maar niet willen groeien.
Er is dus best veel diversiteit hier maar planten groeien hier wel ongelooflijk traag als je het vergelijkt met West-Friesland. Neem bijvoorbeeld de vlier, die in Stünzel heeft na 40 jaar dezelfde grootte bereikt als die in Spierdijk in een jaar. Veel soorten doen het hier dus wel maar je moet geduld hebben en daar komt de compost om de hoek kijken. We zijn nu dus driftig aan het composteren en kijken wat het effect is.
Dat raaigras veld had wel een reden dat het opnieuw is ingezaaid. Er waren wilde zwijnen langs geweest en het lag compleet overhoop. Vanuit de omringende weilanden komt daar vanzelf weer van alles in te staan.