Hout zagen, hakken en opruimen

Als ik thuis kom uit Stünzel, heb ik altijd het gevoel twee weken weg te zijn geweest. Er gebeurd zoveel, en je bent er helemaal uit, midden in de natuur en ver van alle hectiek. Soms denk ik op zondag wel eens, volgend weekend maar eens een weekend overslaan en uitrusten. Maar op woensdag heb ik alweer zin om heen te gaan en er zijn altijd mensen die gezellig mee gaan. Hoe meer zielen hoe meer vreugd, en plek zat.

Vorig weekend waren mijn zus en man vrijdagmiddag al gekomen en hadden heerlijk de kachel al opgestookt, ze vonden 4 graden binnen wat koud om in te zitten. Later kwam ik met Stefan en Christa en konden we gelijk aanschuiven bij de kachel met thee en Kuchen (we doen niks meer zonder Kuchen).

Er is altijd wat te doen in Stünzel. De bulten puin rondom de schuur zijn opgeruimd, zodat de metselaar er bij kon voor het voegwerk. Het ziet er gelijk beter uit nu al het puin weg is. Stefan heeft direct de vrij gekomen ruimte benut door een stuk van de verzakte muur van de uit 1764 stammende schuur weer te restaureren. Hij kent deze ‘metselen zonder cement’ bouwstijl nog uit Bulgarije en weet precies hoe je dat moet.

In het huis is er hout gesprokkeld in het voormalige duivenhok, opgeruimd en ook hebben we alle vuilcontainers gevuld en bij de weg gezet. Verder een relaxed weekend met schitterend weer gehad, lekkere Kuchen, lekker gegeten en gezellig gekletst bij de kachel. Wat wil een mens nog meer, het leven is mooi!

Herbert de ‘Maurer’ heeft aan de zuidkant nu alle voegen dicht, dat ziet er weer strak uit. Helaas geen foto genomen, de batterij was natuurlijk weer eens op, een van de zegeningen van de elektronische camera.

Dit weekend stond vooral in het teken van hout zagen. De stapel bomen uit het bos moesten verzaagd worden tot o.a. 14x14cm en 14x18cm balken. Dit hout gaat een half jaar drogen en zal daarna verwerkt worden tot nieuw vakwerk in de hooischuur. Het is dus de bedoeling dat de lelijke stenen in de schuurmuur er uit gaan, en de muur weer in de oorspronkelijke staat wordt teruggebracht.

Om 07:45 kwam het mobiele zaagwerk aan, het vroor twee graden en de wereld was prachtig wit van de rijp. Dit bleef ook de hele dag omdat het mistig was en de zon er niet doorheen kwam. Het was dus gewoon stervenskoud de hele dag, gelukkig hield mijn zoon de kachels de hele dag aan, zodat we af en toe even lekker konden opwarmen.  Zo’n pauze moet je wel forceren, want de Duitsers stoppen niet met werken voor het klaar is.

De zaagman kon maar net de bocht krijgen met zijn nogal lange zaagmachine-aanhanger achter de trekker. Eigenlijk was hij bio-boer van beroep maar had via Poolse kennissen deze geweldige machine geïmporteerd en door alle Duitse keuringen gekregen. De machine loopt op krachtstroom, afgezekerd op 3×22 Ampère, en daarom moest er een snoer naar de buurman omdat ik slecht 3×16 Ampère kan leveren.

De stapel hout in wording

De mobiele zaagmachine

De overbuurman heeft de hele dag met zijn trekker de forse stammen van de stapel op de zaagmachine gelegd. Samen met mijn zoon en andere buren zijn we toen tot 18:00, dus zo’n tien uur bezig geweest om al dat hout te zagen. Dat houd dus in: stammen keren, resthout afvoeren naar brandhout stapel buiten, nog te gebruiken hout naar de schuur of naar de balken stapel.

Al met al hebben de bomen van de graaf meer bruikbaar hout opgeleverd dan verwacht, en ook qua brandhout zitten we tot 2015 goed nu. Voor de sint vraag ik nu maar een kettingzaag. De lunch werd verzorgd door twee buurvrouwen, heerlijke selderie en Kartoffelnsalat met Wurst, Brötchen uni Wafeln. Echt bijzonder lekker en voedzaam, had ’s avonds nog steeds geen honger. Geweldig hoe iedereen mee helpt!

Filmpje: