2019 was een heerlijke zomer

Morgen is het 1 september en komt er een eind aan de officiële zomer die voor het Gasthaus al begin mei begon. We kunnen terugkijken op een heerlijke zomer in Stünzel met een hele hoop bekenden en onbekenden die langskwamen. En hoewel veel mensen kwamen om te relaxen, konden ze vaak niet stil zitten en werden er allerlei dingen aangepakt.

Herren Klo fertig

Een van die mijlpalen is de heren-wc die weer geheel in functie is en nu ook nieuw in de verf staat. We gebruikten hiervoor verf van een plaatselijke schilder, die ons zijn resten met niet gewilde kleuren doneert, omdat deze anders worden weggegooid. Dat is dan wel geen puur ecologische verf, maar het is beter dat wij het recyclen dan dat het in de verbrandingsoven terechtkomt. Voor de schilder zijn resten gekleurde verf vaak een serieus probleem, omdat andere klanten bijna altijd net even een andere kleur willen en zij dus nooit van die resten afkomen. Wij weten er wel raad mee, we houden van kleur: blue hotel, oranje in de seventies kamer en nu weer een mintgroene wc.

Tuin

Omdat het mooi weer was zijn er veel klussen in de tuin uitgevoerd. Links achter, rond de kersenboom, hebben Karin en Ingrid eens flink gesnoeid en daardoor is de tuin aan de westzijde plotseling wel zo’n 10 meter breder geworden. Er is met het snoeiafval een mooie wal van takken gemaakt, zodat de insecten ook weer blij zijn.  Verder zijn door het snoeien de meidoorn en vijf kleine eiken weer vrij gekomen, zodat die nu ook veel meer licht en water krijgen.

De schorskever, waar we eerder over schreven, komt steeds dichter bij het huis en het zou me niks verbazen als de zes sparren op de erfscheiding er ook aan gaan. Ik zou er niet rouwig om zijn en de buurman aan de andere kant ook niet. Hij kwam het me nota bene zelf melden dat ze waarschijnlijk kansloos zijn en dat het een kwestie van korte tijd is voordat de kever toeslaat.

Door deze snoeiwerkzaamheden en de vele zon is het me duidelijk geworden dat we het beste 20 zonnepanelen kunnen plaatsen in een oost/west opstelling. We doen 10 panelen midden links in de tuin, in het nieuw veroverde gebied en we doen er achter de biomeiler, aan de andere kant, ook 10. We zetten ze op een drie meter hoge pergola zodat ze ook in de winter nog lang in de zon staan. Ik heb inmiddels bij de plaatselijke timmerman gevraagd of hij me een bouwpakket voor een dergelijke pergola kan leveren. Zodat het wellicht mooi in de herfst klaar is.

Schier hekkie

De rand van ons erf is nu omhekt, dat was nodig omdat iedere winter wilde  zwijnen de boel omwoelen en we zo dus nooit een mooie bloementuin kunnen creëren. Ook hier recyclen we weer een en ander en bijna het hele oude gazen hek is verwerkt in het nieuwe 60 meter lange staketenhek. Dit alles is uitgevoerd door onze gasten Bertus en Sandra die wij ook nog nooit hadden ontmoet.  Bertus is echt een type die niet van stilzitten houdt en graag iets moois met z’n handen maakt. Nou dan zit je goed bij ons Gasthaus, daar is altijd wat te doen, het resultaat is dan ook een “schier” hekkie !

Dingen die je niet ziet

Er gebeurden ook weer heel veel dingen die erg fijn zijn, maar die je verder helemaal niet ziet. Zo is de kelder en de droogzolder netjes opgeruimd, gingen er diverse soppies door het huis en zijn vele van de 43 ramen weer schoon.

Ook kwam het elektriciteitsbedrijf langs om met 10 man (met een in-opleidingploeg) bij ons alvast een aansluiting binnen te maken. Wij waren het eerste huis in het dorp en in onze grote kelder kregen ze les hoe een goede aansluiting gemaakt moet worden.

Verder zijn we nog een aantal uur bezig geweest met het inregelen van de de sensor op de houtkachel die ervoor moet zorgen dat de pomp automatisch aangaat als er wordt gestookt. Klinkt allemaal simpel, maar is het niet. Ik heb een zogenaamde Deltasol BX regelunit, maar hij is best moeilijk te programmeren en de gebruiksaanwijzing is niet duidelijk in het Duits, Engels of Nederlands. We krijgen het wel gedeeltelijk voor elkaar, maar iedere keer gaat er weer iets anders fout. Bijvoorbeeld dat de pomp wel aan gaat maar nooit meer uit. Ik heb nog wel een paar ideeën, we geven het nog niet op.

Wandelen

Er is veel gewandeld deze vakantie, we zijn maar liefst twee keer met een ploeg naar Bad Laasphe gelopen, dat is een wandeling van 10 kilometer. Het is een fijne wandeling, want je loopt praktisch alleen naar beneden en daalt over het hele stuk z’n 250 meter. De beloning in Bad Laasphe is altijd in de plaatselijke Italiaanse ijssalon, waar ze heerlijk ijs hebben en helaas niet een niet al te hoog zakelijk inzicht hebben. Zo mochten we deze keer onze hoorntjes niet op het terras opeten, wat andere keren wel mocht. Jammer voor ze, want nu bleef het bij een ijsje en namen we er geen koffie bij.

Karin en ik hebben als echte wandelfanaten ook de terugreis lopend gedaan. Terwijl de rest  lekker terug de berg op reed per ’taxi’ Aafke, werden wij onaangenaam verrast in onze bergop loop door een hele zware regenbui. We liepen echter stug door, we hadden geen keuze en kwamen doorweekt weer bovenop de berg aan. Moe was ik niet en ik had nog energie genoeg over voor andere dingen. Ook de volgende dag nergens last van, het gaat dus goed met de wandelconditie.

(Niet) Verwarmend nieuws

De zonnecollector (deze) is stuk, er komt wel iets van warmte uit, maar lang niet genoeg. Eén van de collectorbuizen is nu ook stuk door mijn eigen onvoorzichtigheid het loopt op dit vlak dus niet helemaal lekker. De plaatselijke loodgieter gaat nog een keer bellen met de leverancier en als dat niks wordt moeten we misschien een andere vinden.

De biomeiler is nog steeds heet ondanks dat hij nu wel erg snel in elkaar zakt. Uit de onderste regionen komt na drie jaar nog steeds bijna veertig graden water na een nacht niet pompen. Bij wel continue pompen komt er rond de 30C warm water uit. In dit koude huis is het zelfs in zomer toch fijn om zulk warm water door de wanden te laten lopen.

Tradities, live muziek op het plein

Ik schreef al vaker over de leuke Duitse traditie om op het marktplein een aantal weken achter elkaar op een vaste avond een live band te hebben. In Bad Berleburg is dit altijd op donderdag, zes weken lang en in Bad Laasphe altijd op vrijdag vier weken lang. De avond vangt stipt om 19:00 aan en het plein staat dan ook gelijk al behoorlijk vol. Ook de band begint gelijk te spelen en het duurt niet lang of er staan ook al mensen te dansen.

Ik sta hier iedere keer weer van te kijken als oud organisator van festivals en bandjes avonden. In Nederland komen de eerste bezoekers pas uren later na de openingstijd. De voetjes gaan pas van de vloer bij de tweede set van de band, nooit bij de eerste klanken.

De bands op het plein hadden deze keer namen die een heel ander genre deden vermoeden. Als eerste traden de S-pistols op, je zou denken we krijgen een Sex Pistols coverband, maar nee ze speelden heel belegen oude rock en zeker geen oerpunk. Daarna kwamen de Grandmamas Backside waarvan ik helemaal niets verwachtte maar die dus zo’n beetje mijn hele Spotify playlist speelden. Aangenaam verrast! Leuke band voor een feestje!

In Berleburg is sinds kort een nieuw restaurant in het oude stationsgebouw en na het eten kun je daar aansluitend dansen vanaf 20.30. We zaten er heerlijk te eten, toen om half negen de eighties nummers door de speakers klonken en een behoorlijk grote club 40+ meteen ging dansen en bleef dansen. Zo kan het dus ook.

Inspiratie

Af en toe moet je inspiratie op doen en daarom togen wij op een niet zo zomerse zaterdag richting de Eifel om daar mee te lopen in de Kyllburger Kunstroute en een bezoek te brengen aan het Strohplatz project.

Kyllburg blijkt een idyllisch stadje in de krul van een mooie rivier. De kunstroute begint midden in de stad en loopt dan via een prachtig bospad over de steile rivierhellingen. Overal onderweg komt je objecten en landschapskunst tegen, alles gemaakt met natuurlijke materialen. Mooiste object vond ik Kroppemaan van Ewa Dabrowska.Deze geheel uit takken gemaakte figuur komt zeer realistisch over en op enige afstand heb je echt het gevoel dat daar iets groots loopt. Erg mooi gemaakt en erg knap dat gevoel van beweging zo te kunnen maken. Ook de locatie van het object was goed gekozen omdat het sterk stijgende pad er omheen liep en je zo dus de figuur van alle kanten kon voelen.

Na afloop werden we nog door de organisatoren Olivier en Katarina thuis ontvangen en kregen we een heerlijk etentje en een rondleiding door hun mooie woning/werkplek. Het was een leuke en inspirerende dag en wellicht dat we ook in Stünzel eens een kunstroute in het bos gaan organiseren

Helaas begaf de auto het op de terugweg en waren we pas ’s nachts om 02.30 terug in Stünzel met een huurauto (overkomt ons wel vaker gelukkig ging de afhandeling nu een stuk sneller). Door deze panne zijn we helaas nog steeds niet bij het met ons Gasthaus vergelijkbare project Strohplatz geweest. Dat gaan we zeker nog eens doen op een ander moment.

Der herbst ist wider da!

We kijken terug op een prachtige zomer die begon begin mei. We willen iedereen bedanken voor de gezelligheid en alle hulp. Vanaf nu gaat er weer flink geklust worden met de nodige stof en gruis. Als eerste zijn de kamers drie, vier en vijf aan de beurt. Aangezien wij in nummer vijf slapen moeten we dus op zoek naar een andere slaapkamer, maar welke?