Machtig mooi met die mannen
Houthakken, koken, wandelen, opknappen, plintjes zetten, ziekenbezoek buurman Heinz, lemen wandje, op zoek naar een kroeg, croqs, muziek luisteren en eindeloos O.H.-en.
Zoals altijd met ons halfjaarlijkse traditionele mannenweekend begint het feestje al in de auto op weg naar Duitsland. Eerste weekend van maart gingen we weer op pad. De eerste stop is direct over de grens bij Arnhem, in het voormalig Nederlandse plaatsje Elten. Aldaar op het marktplein heb je keuze uit een aantal prima restaurants met verschillende menukaarten. We kozen deze keer voor een origineel Kroatisch- Duitse Schnitzel, uiteraard druipend van het vet en veel te veel.
Met de buik vol vervolgden we de reis om zo rond 22:30 in Stünzel aan te komen, snel een borreltje erin en dan direct naar bed zodat we vrijdagochtend fris en fruitig mannendingen kunnen gaan doen. Althans dat was het zogenaamde plan, het plan waarvan alle deelnemers in Elten al wisten dat het nooit zo zou worden uitgevoerd. Vooral het deel vroeg naar bed en vroeg weer op moest het ontgelden. Ik kan daar verder niet over uitweiden want het motto hieronder geld nog steeds.
Whatever happens in Stünzel stays in Stünzel!
Sterke kerels
Ik werd nog redelijk op tijd zonder complicaties wakker. Het was nog ochtend, de zon scheen wat, kortom tijd om hout te gaan hakken en leem te slepen. Zware klussen voor echte mannen zoals wij. In no time waren er een paar kuub hout gehakt en gestapeld. Tegelijkertijd kruiwagens vol stampleem vervoerd naar de heren-wc, waar het in de buitenwand is verwerkt als warmtebuffer en om de vernieuwde afvoeren achter weg te werken.
Boodschappen werden er gedaan en de plaatselijke slijter deed natuurlijk goeie zaken alsmede de gadgetafdeling van de Lidl. Eind van de middag schafte de pot een heerlijke chili con carne die we, samen met een lekker biertje, zeker verdiend hadden.
De volgende dag hebben we ons na een stevig ontbijt ’s ochtends met afwerking in het huis bezig gehouden; de plinten in het trappenhuis werden op maat gezaagd, gesteld en geschuurd. Het knapt er zienderogen van op en het is fijn om de gangen weer te laten gloreren.
Survivaltocht
’s Middags was het tijd voor natuur en buitenactiviteiten. We besloten een stuk van het langeafstandspad E1 (van Sicilië naar Noordkaap) te lopen. De route loopt langs ons huis dus we kunnen direct beginnen. De vorige keer liepen we richting het zuiden naar Bad Laasphe, nu lopen we in noordelijke richting de kant op van Bad Berleburg.
Het eerst stuk gaat naar het hoogste punt in ons dorp bij het ‘blauwe’ huis. Vandaar het bos in, waar de schade van de kevers aan het bos goed te zien is, overal is preventief gehakt. Op een bepaald moment kom je bij een dorpje van twee huizen midden in het bos, genaamd Eisenstein. In al die zeven jaar had ik dit dorp nog nooit bezocht, schande!
Na Eisenstein wordt de route steeds ruiger en op een bepaald moment hield het pad volledig op, er zat niks anders op dan ons een weg te banen door de struiken. Sommigen van ons gingen onderuit, er was niks aan te doen. Na een paar honderd meter bereikten we weer een echt pad gelukkig.
Dan is er plots een enorme afgezette groeve, waar dus nog actief leisteen wordt gewonnen. We rijden er met de auto ook wel eens onderlangs, maar lopend kom je er bovenlangs voorbij, het is imposant groot. Het gat is diep en er staan overal bordjes levensgevaarlijk, vast niet voor niks.
We lopen door over paden waar zo te zien zelden iemand loopt en komen uiteindelijk uit boven Schieferdorf Raumland vlakbij bakker Klinker (onze vaste bakker). Vandaaruit lopen we helemaal naar beneden tot aan de rivier de Eder die we bovenop de bergkam al zagen stromen. Het is een prachtig stuk route en tevens is dit ook een mooi punt om wellicht zomers eens een duik te wagen.
Vanaf de Eder gaat het weer stijl omhoog door een bos om daarna een stuk nieuwbouwwijk in Raumland te passeren. Als je houdt van ‘Ugly Belgian Houses‘ kun je ook rustig hier eens gaan kijken, er staan een aantal pareltjes, ik wou ze nog fotograferen maar besloot het toch niet te doen, sommige dingen beter snel vergeten.
En de laatste etappe gaat van Raumland naar de Rehakliniek waar onze buurman Heinz bijkomt van zijn knieoperatie. Heinz was blij verrast dat we lopend langskwamen en trakteerde ons op een lekkere bak koffie.
Kroeg
Bert K, alias Knuppo, haalde ons op bij de Reha en vandaaruit via de winkel hebben we een bezoek gebracht aan de Reh-bar, een echte kroeg in Bad Berleburg die sind 1 december door Nederlanders wordt bestierd. Na een paar heerlijke drankjes in deze leuke tent (aanwinst) door naar de volgende tent.
De Ton-krug is een eetcafé bovenop de berg in Bad Berleburg. Prima eten voor een fijne prijs, nog een aanrader mocht je in Bad Berleburg zijn.
Het fijne aan de traditionele mannenweekend is ook het feit dat je als man eindelijk ongegeneerd op croqs kan lopen. Het is het eerste wat uit de koffers komt en we wisselen weetjes over de nieuwe modellen uit. Dat gaat gewoon niet met vrouwen erbij, sorry dames. Al met al weer een geslaagd mannenweekend, op naar de volgende!
Mooi Frank dan ben ik weer update met alles wat jullie vermochten te doen,Zoals beij het dorlezen van het spannende programma manneweekend was dat weer zoals gepland weer goed uitgevoerd.Leuk om er zo toch noch bij te kunnen zijn met jullie Stünzler belevenissen en uitgevboerde werken.
Groet weer vanuit Noorwegen van Hubertus,
http://www.hubertusc.com