Tocht stoppen met een karakteristieke tochtsluis

Tocht is de oorzaak van een lager comfort gevoel in een oud huis, tocht moet daarom worden aangepakt. Deze herfst zijn we begonnen om in drie stappen het comfortnivau te verhogen en de stookkosten te verminderen. Inmiddels zijn we begonnen aan een tochtsluis bij de voordeur. De voordeur is dermate krom en scheef dat deze nauwelijks te isoleren is, daarom laten we de voordeur wat hij is en gaan we de tocht te lijf met een tweede linie deuren..

Ik had onder vrienden en kennissen gevraagd of er nog iemand een paar mooie karakteristieke glas en looddeuren had. Binnen no time kreeg ik antwoord van Erwin, een van de vaste gasten op de mannenweekenden, dat hij zijn oude tuindeuren over had gedaan aan Heleen ook hier in het dorp. De deuren bleken al jaren in de schuur te staan en wij konden ze komen ophalen, dat past helemaal in de recycle gedachte. Zo gezegd, zo gedaan. Het lot wilde dat ik net dit weekend een busje gehuurd had om mijn overleden moeders huis leeg te halen, en dus konden we de deuren ook gelijk meenemen.

Het kozijn is door Bert ter plekke gemaakt met mij en mijn zus plus zwager als helpende handen. De portaalruimte kon niet al te groot zijn vanwege de plafondschildering uit 1912 die uiteraard prominent in beeld moest blijven.  Twee lange dagen passen, meten, zagen, stellen, en weer passen, meten, zagen stellen enzovoort waren er nodig om het geheel op zijn plaats te krijgen.

De dwarsbalken links en rechts zitten op dezelfde hoogte als het beschot van de voordeur. Links- en rechtsonder komt ook een beschot en daarboven glas, of liever nog glas in lood. Verder is er nog wat aan de afwerking te doen, maar het begin is er.

Het resultaat is bovenverwachting mooi. Het blauw van de deuren blijkt erg mooi te staan bij de vloer en het rood in de plafondschildering. Licht komt mooi naar binnen en het geheel is heel karakteristiek.