Wederom op de duitse TV en een kalender

Hoe het gekomen is weet ik niet, maar ook dit jaar zijn wederom Denkmal Des Monats van januari geworden. Dit jaar staat ons Gasthaus daardoor opnieuw op de monumenten kalender, met mooie foto’s. De professionele fotograaf was hartje zomer al eens langs geweest, maar ik was dit inmiddels alweer vergeten. Nu openen wij dus 2014 met mooie zomer foto’s terwijl er in werkelijkheid nu 20 cm sneeuw ligt.

Het is overigens al de tweede keer, sinds wij het huis bezitten, dat ons huis op een kalender prijkt. Vorig jaar schitterden we in de maand oktober 2013 in de kalender van de FotoFreunden Feudingen. Een kalender die door heel Wittgenstein bij de boekhandels te koop was, en toevallig door Jessica werd ontdekt.

Als Denkmal des Monats krijg je de WDR op bezoek, net als vorig jaar. Dus reizen wij weer met een clubje (Erwin, Bert Z. en ik)  naar Stünzel om daar samen met Heinz, Rosie en haar dochter de WDR te woord te staan.

Het verhaal dit jaar is eigenlijk een vervolg op vorig jaar, we hebben dezelfde interviewer en cameraploeg. Het verhaal gaat verder waar het vorig ophield, met het zogenaamd werken aan het vakwerk in de schuur.  Alles voor de film, dus zetten we enige zaken (vrij knullig) in scene, en sta ik wat met leem te prutsen terwijl het de verkeerde leem soort is, en ook nog eens veel te koud. Verder wat interviews met de presentator en enige gefilmde gesprekken dit alles voor het dagelijkse programma Localzeit Südwestfalen. 

Het geheel zorgt voor een behoorlijke drukke middag, die begint als we aankomen. Het is dan 3 graad in de kamer en we gaan eerst flink stoken, daarna koffie zetten, TV ploeg komt, voorbesprekingen, veel heen en weer lopen, nog meer besprekingen, koffie inschenken, meer koffie, biertjes halen voor de presentator, interviews geven, meer biertjes, enzovoort, enzovoort, enzovoort, geen seconde rust. En dan waren we de Kuchen ook nog vergeten, hoe kan ik nou zo stom zijn, dat is toch wel regel numero uno in Duitsland.  Moet wel zeggen dat het interview niet helemaal lekker liep, had mijn media manager (PJ) en media trainer (Jessica) niet mee, ja dat merk je aan de kwaliteit en aan mijn Duits dat niet erg lukken wou.

Rond 17:00 is alles klaar, en kan ik eens eindelijk rustig gaan zitten en bijkomen. Bert en Erwin hebben de kachels goed bijgehouden en veel hout gehakt, dus inmiddels is het lekker warm en tijd om zelf ook eens een biertje te nemen.  Ding dong, de bel, verzekeringsman aan de deur, helemaal vergeten dat hij langs zou komen. Hij maakt het echter gelijk goed, want hij heeft drie grote Kuchen mee, komt het toch nog goed. We bespreken snel even de zaken en dan storten we ons op de Kuchen met echt Hollandisch bier, wat onze Duitse vrienden vandaag erg kunnen waarderen.  De echte passie van de verzekeringsman blijkt voetbal, en met name voetbal uit de jaren 70, de tijd van Neeskens, Cruijf, Arie Haan, etc. Hij kent noch steeds alle spelers van het Nederlandse elftal uit zijn hoofd, en kan vele anekdotes over dit elftal vertellen, zeker als je hem een bier geeft dan stopt hij nooit meer.

Kijk de reportage op de WDR site. iPad gebruikers, naar het eind van het filmpje gaan, de directe link werkt niet. Gezien het materiaal hebben ze er best iets leuks van gemaakt, profi’s! Hieronder de Youtube versie met dank aan Caroline.

En dit is de kalender 2014.

Tripje Marburg

Zaterdag tijd voor boodschappen en toerisme.  ’s Ochtends eerst even een boswandeling. Daarna  rijden we naar de bouwmarkt om te fun shoppen en kopen we een gasfles, bruinkool en wat andere zaken, daarna de supermarkt in om de nodige eerste levensbehoeften te kopen en als we klaar zijn gaan we toeristisch naar Marburg rijden. De route naar Marburg over bad Berleburg is aanmerkelijk mooier dan via Bad Laasphe, je passeert allerlei leuke dorpjes met mooie huizen (o.a. Münchhausen).  In Marburg bezoeken we het kasteel, de Creperie en genieten we van de mooie pandjes.  Verder bezoeken we ook hier diverse winkels om te fun shoppen, mijn reisgezelschap is  namelijk op zoek naar zeer speciale Duitse drankjes die bijna nergens te krijgen blijken te zijn, behalve dan bij de Kaufland in Biedenkopf.

Terug gaan we via Biedenkopf  naar Bad Laasphe op zoek naar een onbekend Schnitzelparadijs dat we vinden in de Königstrasse in “Zum Roten Ochsen”. Heerlijke schnitzels plus salade gegeten, en voor geen geld natuurlijk maar daar zijn we inmiddels aan gewend. Het bleef nog lang gezellig!