Heerlijk hangen in een hangmat

Hangen in een hangmat, het leven is mooi….. Met een bus vol vintage spullen vertrokken we uit Spierdijk richting het Gasthaus. …… De regen van de laatste tijd heeft de tuin doen exploderen, zeer groeizaam weer! ….. We richten onze blik westwaarts en ontdekken allerlei mooie nieuwe wandelpaden…… Het is soms best moeilijk de eerste zin van een blog te bedenken en daarom mag u als lezer zelf kiezen deze keer. Er is gewoon zoveel gebeurd ik weet niet meer weet waar te beginnen.

Het huis en zijn inrichting

Er zat van alles in dat busje van Rainbow trampolines en hangmatten! Bijvoorbeeld spullen voor kamer 7, deze wordt gerestyled in rood met een haard en een heuse love-seat. De meubels zijn echter net wat te groot dus er zal nog wel een en ander worden geschoven voordat alles zijn definitieve plek heeft.

Dan is er een origineel 70’ies James Bond/t bed voor de seventies kamer. Dat is een verstelbaar bed met ingebouwde FM radio, een originele druktoetsen telefoon en spiegels. Dit alles omlijst met bontjes. Het is prachtig en het ziet er niet uit. Past dus precies in de seventies kamer, de kamer waar de één verliefd op wordt en de ander direct de deur dicht doet.

Kamer 4 gaat een Art Deco kamer worden, maar voor het zover is moet er nog wel een en ander gebeuren aan de afwerking. Tijdens afgelopen mannenweekend heeft Jim de muren behang klaar gemaakt. Extra stimulans om ook deze kamer eens af te maken.

Verder was Luuk er met zijn lasapparaat en is eindelijk de grote boomschijf van een bijpassend onderstel voorzien. Een onderstel dat bovendien het gewicht dragen kan, want deze esdoorn schijf weegt nogal wat.

Hangen in een hangmat

Vorig jaar bouwden we een zonneveranda welke inmiddels al een heleboel kilowatturen heeft geproduceerd. Het mooie van een veranda is natuurlijk dat je er hangmatten onder kan hangen. Gelukkig heb ik een vriend die online prachtige top kwaliteit hangmatten verkoopt. Hij is ook al sinds het begin vaste Stünzel vriend en laat nu de bezoekers kennismaken met deze hangmatten. Dat is best lastig, want als je er eenmaal in ligt is de kans klein dat je je hangmat gaat opgeven voor de volgende. Dat wordt dus vechten om een plekkie.

Wanderlust

Al onze wandelingen van de laatste negen jaar gingen min of meer richting zuiden (Bad Laasphe) of oosten (Bad Berleburg) en nooit richting het het westen. Sinds het begin van het jaar lopen we ook westwaarts met als langste wandeling de 13 kilometer naar Erndtebrück. Het hoofdpad is de X18 welke in Stünzel kruist met de Europese noord/zuid lange afstand route E2 (X2) route, van de Noordkaap tot Sicilie. Een paar jaar terug deden we een houtkunstenaars festival rond dit thema.

De X18 loopt van Stünzel to Erndtebrück min of meer op dezelfde hoogte, wat het goed te doen maakt. Je komt langs hele mooie uitzichtpunten en het bijzonder fraaie oude boswachtershuis: Immer Grün. Het eerste stuk kun je ook alternatief doen, je komt dan via een mooi in tact woud met hele dikke bomen, een rivier en een waterval uiteindelijk uit in het lager gelegen Amtshausen.

Eenmaal in Erndtebrück kun je aanschuiven in de Biergarten. Deze bier tuin ligt verscholen achter een lelijk gebouw waar we al jaren langs rijden en ons nog nooit was opgevallen. Lopend zie je zoveel meer…. maar de eerlijkheid gebied dat de eigenaresse van het gesloten terras, waar we aanvankelijk wilden gaan zitten, ons dit tipte. Die Biergarten is een aangename oase van rust met uitzicht op een park en ver genoeg van de lawaaiige weg om er geen last van te hebben.

Volgende keer lopen we door naar het pittoreske stadje Hilchenbach dat ook aan de X18 ligt. Dat is dan ongeveer 26 kilometer in totaal, geen probleem toch lieve wandelvriendjes?

Geschiedenis

Vanmiddag was er een oude geschiedenis leraar uit de buurt op bezoek. Hij wist veel te vertellen over ontstaan van het dorp Stünzel, ons Gasthaus en het tegenover gelegen boswachters huis. Hij is bezig met een boek over dit dorp. Ik zal hier nog wel eens een aparte blog aan wijden, maar een paar dingen wil ik hier wel even vermelden.

Stünzel was vanaf 1740 (of eerder) tot de komst van de auto een belangrijk knooppunt in deze regio, omdat de belangrijke lange afstand wegen X2/E2 en X18 hier hier kruisen. Deze nu zo rustieke wandelpaden waren toendertijd druk begaande hoofdwegen die de graafschappen, stadjes en prinsdommen verbonden, iedereen kwam/moest hier langs. Het was dan ook logiesch dat er overnachtings- en ontspanningsplekken als Gasthausen en Kneipen langs de route ontstonden. Zo ook in Stünzel. Eén van die gelegenheden was ons Gasthaus, maar ook het huis tegenover en het boswachtershuis hadden die functie.

In het boswachtershuis werden ook belastingen geïnd en er werd tol geheven. Deze belastingen waren zogenaamde brengbelastingen, je moest dan persoonlijk je geld of goederen afgeven in Stünzel. Dat was wel tot 20 kilometer lopen en dan had je natuurlijk honger en dorst. Die kon dan ook gelijk worden gelest, want de uitbater was naast belastinginner voor de prins ook kroegbaas en restauranteigenaar.

Rijksdaalders

Leuk feitje is nog dat de belastingen werden betaald met florijnen, guldens en rijksdaalders (ja op zijn Nederlands geen “reichstaler”). Dit lezen we allemaal in oude actes en bonnetjes die de geschiedenisleraar allemaal heeft bestudeerd, tienduizenden zijn het.

Ik heb al eens eerder een stukje geschiedenis beschreven, maar dat klopte dus niet helemaal. De voormalige korporaal van de slotwacht bij Bad Laasphe, de heer Reppel laat het huis bouwen in 1764. Reppel was een handelaar en liet zich bijvoorbeeld betalen met hooi als rente. Dan hoefde hij niks te doen en had hij altijd hooi voor zijn paard en ander vee. Hij nam het ook niet al te nauw met de wet en moest regelmatig allerlei boetes betalen. Uit die boetes kunnen we afleiden dat het huis al in 1796 een kroeg was en waarschijnlijk ook Gasthaus.

Boetes

Belastingen werden er geheven op de gehele voorraad, kunnen we uit de stukken opmaken. Zo weten we hoeveel bier er werd geschonken en hoeveel sterke drank er was. Reppel had echter verzuimt een kostbare fles buitenlandse brandewijn aan te geven. Hiervoor werd hij beboet, bedrag ben ik vergeten. Hij heeft zelfs nog protestbrief geschreven waarin hij betoogd dat het slechte brandewijn was die niemand hoefde en dat hij daar toch niet voor beboet kon worden.

De geschiedenisleraar heeft drie uur gepraat en toen waren we nog pas in 1799. Ben benieuwd naar het boek, hij hoopt van de winter een groot gedeelte af te maken.

Vanuit de hangmat groet ik jullie

We houden nu vakantie in de hangmat en gaan een beetje klussen en relaxen. Nederland is besmet gebied verklaard door de Duitse overheid en daarom vinden ze het nodig me elke twee uur een SMS te sturen over quarantaine regels… Lijkt me overbodig want we hebben die twee prikken al sinds begin juni.

Volgend blogje gaat over een nieuw avontuur dat morgen gaat beginnen!

PS. De vorige eigenaar had Nederlandse molengordijntjes op de heren wc. We hebben ze laten hangen. Mijn oma woonde in de Zaanstreek en borduurde het molen tafereeltje. In Juni/Juli als de zon op zijn hoogst is wordt de molen van het gordijn naast oma’s borduursel geprojecteerd. Zo sturen oma en Kurt, de vorige eigenaar, jaarlijks een bericht dat het goed is. Lekker zweverig!