Een weekend vol uitdagingen, dat is wat mannen willen
Het begon al op de heenweg, niet de geijkte route en dit keer dus geen Bockwurst bij Hünxe, in plaats daar van bij Emmerich de weg af en eten aan de Rijnkade. Heerlijk gegeten in een tent die “hof van Holland” heet met mooi uitzicht op de brug over de Rijn. Na het eten in een keer door naar Stünzel over fileloze wegen, rond middernacht kwamen we aan, maakten de kachel aan en gaven ons over aan de volgende uitdaging: het soldaat maken van een krat bier dat over de datum was. Met deze dubbele aftrap zat de stemming van het traditionele jaarlijkse mannenweekend er gelijk goed in. Het werd een latertje en een vroegertje want voor negenen zaten we alweer
aan het ontbijt, slechts een van ons had last van vooral het laatste biertje (altijd die laatste).
Na het ontbijt volgden weer nieuwe uitdagingen zoals het uitbouwen van de steiger, zodat ook in de verste hoek rechtsboven de leien konden worden gerestaureerd en tegelijk de kozijnen konden worden geverfd. Het hoogste punt lag net buiten bereik, maar staande op een boomstammetje kon ik er net nog bij. Deze klus nadert zijn voltooiing en voor de winter kan de steiger hopelijk weg.
Het stookseizoen staat weer voor de deur en echte mannen pakken nu eenmaal graag een bijl en kettingzaag ter hand, zo ook nu weer. We kwamen aan en ze zagen de stammen al uitdagend klaar liggen, ik hoefde niks te vragen, ze wisten direct waarvoor ze gekomen waren. In een paar uurtjes lag er weer een muurtje gekloofd hout. Ook is het gedroogde hout naar binnen gesleept en kan het stookseizoen nu officieel beginnen. Voor de mensen die in de herfst komen, geen nood, ook dan valt er nog een en ander te hakken en naar binnen te slepen.
In de keuken werd ondertussen een heerlijke maaltijd bereid met eigen oogst tomaten en courgettes. Ook dit is een uitdaging, want de keuken is een bouwput omdat we het aanrecht er uit hebben gehaald. Er wordt gewerkt aan de verwarming, er wordt gestuct met leem en de klapramen kregen werkende scharnieren. Niet een ideale en schone keuken om in te koken, bovendien was ook het het laatste gasflesje op (we stoppen nu ook definitief met gas). Halverwege het koken moest er dus worden omgeschakeld op het Ikea inductieplaatje. Weer een uitdaging, want er zit een kinderslot op en niet elke pan kan er op. Toen we er een ei op wilden bakken verscheen de code “E1”, we probeerden een aantal pannen en steeds “E1″… ik opperde nog “E1” is “ei”, dat lust ie niet…. maar het bleek te komen doordat de pannen een teflon laag hebben of krom zijn.
Na het eten stond het inmiddels traditionele Stünzel Hirschbrühlen op het programma. Ook een uitdaging, want gaan die herten wel brullen en komen er wel mensen? De aankondiging had in de krant gestaan en ongeveer 40 mensen waren er op af gekomen. Onder leiding van Wolfgang, de achterbuurman, liepen we naar drie verschillende plaatsen waren de herten regelmatig worden gespot. Doodstil wachten we tien minuten lang op het gebrul, maar je raad het al niks. Ook op de tweede en derde lokatie niks, het enige wat we hoorden was de buurtkat Louis die zeer blij was met aandacht van zoveel mensen, spinnen en miauwen, maar geen hert gehoord. Veel werd goed gemaakt door de prachtige sterrenhemel en de lange borrel. De Stünzelers hadden het picknick huisje tegenover ons huis omgetoverd tot mini biergarten, compleet met biertafels, bier en glühwein en lekkere boterhammen. Tot 23:15 zaten we mooi aan!
Het aanrecht in de keuken is in hetzelfde weekend weer teruggeplaatst, zodat we er in de winter nog gebruik van kunnen maken, in 2019 starten we met de nieuwe keuken. Verder zijn de deur naar de koestal en de achterdeur winterklaar gemaakt. Bovenin het trappenhuis hebben we nog een steiger gebouwd zodat ook het plafond daar geïsoleerd kan worden (met hennep). Daarnaast is het terras en pad gemaaid en de tuin, kortom we zitten niet echt stil.
Onze laatste uitdaging is een wandeling naar Landgasthof „Jagdstuben Grünewald” ,ongeveer 10 kilometer verderop aan de Eder. Het werd een prachtige tocht in de voor ons onbekende noordelijke richting. We hebben prachtige uitzichten, lopen mooi in het zonnetje en genieten van de bossen en het zicht op de Eder. In Berghausen wordt even gepauzeerd voor water bij een vriend. Van water heeft hij nog nooit gehoord, dus dat werd weer een biertje en een rondleiding door zijn bijzondere huis waar hij zich helemaal heeft uitgeleefd in organisch bouwen (ook een mooie vakantielokatie, Altmühlbachtal). Het laatste stukje lopen links langs de Eder totdat het pad ophoudt, we lopen nog een stukje door het weiland en komen dan tot ontdekking dat het restaurant aan de overkant ligt (foutje in mijn planning). Er is echter geen brug….. gelukkig staat de Eder laag en konden we er blootsvoets doorheen waden. Daarna heerlijk gegeten, een prachtige afsluiting van een uitdagend mannenweekend.
Mooi Frank! een spannend en uitdagend manne weekend met vele gebeurtenissen,ook weer veel hout
gehakt en geklooft goed voor het muskulaere systeem.Nu ik hoop alles weer binnenkort te bekijken en beleven.
groet uit Noporwegen,van
Hubertus.