Het is een beestenboel in en om het Gasthaus

Het is een beestenboel hier in Gasthaus Stünzel, het is natuurlijk wel een beetje te verwachten, want we zitten nogal buitenuit midden op  het platteland, al kun je hier beter spreken over bergland, want plat is het hier bepaald niet.  Na zes jaar kan ik over al die beesten een verhaal vertellen, want gewone beesten zijn het niet. Of wellicht zijn die beesten wel gewoon, maar die mensen die ze houden juist niet, u mag zelf oordelen.

De buurman hier achter heeft een geit en regelmatig gaat hij de geit uitlaten. De geit krijgt dan een riem om en wordt letterlijk op sleeptouw genomen voor een rondje dorp, bos en berg.  De andere buren hebben ezels en ook deze gaan regelmatig een rondje lopen met de eigenaars.  In het begin keken we nog wel eens vreemd op, maar inmiddels kijken we er niet meer van op en lopen we zelfs mee.

In de wei op het noorden staat meestal een prachtige Haflinger hengst, hij houdt niet van alleen zijn en als je achterin de tuin zit komt hij altijd een praatje maken. Het is prachtig beest om te zien en enige jaren terug won hij zelfs nog een schoonheidsprijs op het Stunzelfest. Het was een mooi gezicht en dames hier in huis hebben het nog regelmatig over de toenmalige presentatie van zijn beste eigenschappen zullen we maar zeggen.

Als de hengst er niet staat, staan zijn dochters of zuster in de wei, al jaren. Dit jaar echter niet, opeens hadden we schapen. Een hele kudde plus twee waakhonden die de kudde in de wei moesten houden. Zulke goede waakhonden zullen het niet geweest zijn, want tot twee keer toe ontsnapten de schapen, ze liepen gesplitst in twee groepen langs de rand van bos. Jessica die hier bivakkeerde ontdekte het ’s morgens in de vroegte en waarschuwde de boer. De boer seinde vervolgens de echte eigenaar van de schapen in en die kwam met twee schaapherderhonden,  die er wonderwel in slaagden de kudde weer bijeen te drijven en naar de wei te dirigeren. Een prachtig schouwspel en dat allemaal live te volgen vanuit onze tuin, keuken en woonkamer.

Een ander grappig fenomeen is het verplaatsen van koeien. De Duitse boer, op een trekker,  laat de koe zelf achter de trekker aan lopen. Om te zorgen dat de koe niet zijn eigen pad kiest hebben ze een soort hekwerk op wielen gemaakt. De koe denkt als het ware dat ze nog in de wei staat en loopt onwetend steeds naar het bewegende hek, totdat ze op de nieuwe wei aankomen. Het is een heel apart gezicht, en regelmatig kun je meemaken hier.

Dan hebben we nog de nachtelijke dieren. Regelmatig kregen we bezoek van een marter die zich heerlijk nestelt in mijn ecologische hennepisolatie boven het zoldertje boven de badkamer.  Inmiddels heeft Sicco, mijn zwager,  tijden het leien de ingang gevonden en dichtgemaakt met gaas. Hopelijk is dit nu afdoende en blijft de marter voortaan buiten.

’s Nachts worden we ook regelmatig bezocht door wilde zwijnen en herten. Dit is makkelijk te herkennen in de morgen want de tuin wordt meestal als een ravage achter gelaten. De zwijen houden van woelen en spitten en dat is niet goed voor je aanwezige planten. Het is overigens wel goed voor de soortenrijkdom, want op plaatsen waar de zwijnen huishouden staan het jaar daarop vaak prachtige nieuwe onbekende plantjes. Moet je natuurlijk wel met beleid maaien in het voorjaar en her en der stukken natuur hun gang laten gaan.

Het zou mooi zijn als we ook met de tuin een begin kunnen maken en het kunnen omtoveren in een ecologisch permacultuur voedselbos paradijs met beekjes, poeltjes, zitjes, een natuurlijk zwembad en hot tub. We zijn al materialen aan het verzamelen en ook liggen er inmiddels vele kubieke meters top compost van de biomeiler, vier jaar rijp inmiddels. We zoeken nog  permacultuur enthousiastelingen die het leuk vinden hier aan bij te dragen door te helpen met planontwikkeling en de realisatie hiervan.

Maar we hadden het over beesten. Ik had nog niet verteld over Louis, de mooie rooie kater die regelmatig hier langs komt en iedereen koppies geeft. Inmiddels weten we dat zijn officielle verbijfplaats de koeienschuur hier schuin tegenover is. Louis vindt het echter bij ons veel gezelliger en ligt tegenwoordig hier hele avonden op de bank. Wat wil je ook met al die aandacht van al onze bezoekers en bovendien eet hij de restjes. Het is echter wel uitkijken met hem, want bepaald opgevoed is hij niet en als je even niet oplet scheurt hij bijvoorbeeld zo een zak brood open.

Louis heeft ook nog een zuster of moeder, we hadden haar al een zien lopen en dachten toen al die is zwanger. Afgelopen weken toen er veel volk in het Gasthaus was heeft moeder kat besloten de kittens te verhuizen, dus toen een van ons binnen kwam lag ze daar op de bank met drie kleintjes. Alle deuren stonden natuurlijk open wegens het mooie weer, dus die kat wist het wel, aan de overkant is het veel leuker dan in het hooi tussen de koeien. Het kon natuurlijk niet zo blijven en de echte eigenaar heeft moeder en kittens weer opgehaald,  we hebben haar niet meer gezien. Louis wel, die zit hier de hele dag inmiddels.

Foto’s en filmpjes: Jessica, Mona en Sicco