Meerdere verrassingen in een uur

Weg naar Stünzel gesloten

Je verveelt je nooit in Stünzel en er is altijd wel weer een nieuwe verrassing, dit keer begonnen de verrassingen zelfs al voor we in Stünzel waren.  Op een kilometer voor het dorp bleek de weg afgesloten wegens, Eisbruchgefahr,  het gevaar van bomen die dreigen te bezwijken door het gewicht van aangegroeid ijs.

Doordat het dagen aaneen niet waait, het permanent mistig is en licht vriest vormt zich een steeds dikkere laag rijp. Na een aantal dagen zitten alle bomen onder een laagje van 5 – 10 cm witte rijp, dat dan weer prachtig contrasteert met het nog groene gras. Omdat het niet waait blijft het zitten en krijg je prachtige natuurlijke ijsstructuren, onbeschrijflijk  mooi en daarom zeggen plaatjes hier meer dan woorden.

De weg naar het huis

De takken van de bomen hellen steeds verder door en breken uiteindelijk af door het gewicht, triest maar waar, en ook nog eens gevaarlijk en daarom was de weg dus afgesloten. Gelukkig kennen we hier inmiddels goed de weg, en maken we gebruik van een sluiproute om ons huis alsnog te bereiken.

We waren overigens net op tijd om dit fenomeen te aanschouwen, de volgende dag maakte flinke dooi een einde aan het sprookje. Er is behoorlijk wat schade en overal zijn bomen omgezaagd. Ik kan momenteel geen omgezaagde boom meer zien, zonder dat ik een plan zit te bedenken hoe de resten te bemachtigen voor een volgende biomeiler.

geen druk

Even terug naar het eerste uur Stünzel afgelopen weekend. Eenmaal aangekomen blijkt het nieuwe verwarmingssysteem zonder druk te staan (koud dus), er moet haast wel een lek zijn, we vinden het echter niets. Dus eerst maar weer het systeem bijvullen en alles lijkt nu weer goed te gaan, toch vreemd. Het zal dan wel een grote luchtbel geweest zijn, concluderen wij, die via de automatische ontluchters is ontsnapt.  Echter een paar uur later zie ik dat er weer veel druk is verloren en dan bemerk ik opeens een plas water in een donkere hoek bij de kelderdeur. Blijkt er een radiatorkraan (RTL ventiel) lek te zijn, precies degene die er als laatste is opgezet. Bummer…. gelukkig kunnen we dit provisorisch oplossen met een afsluitdopje, en kunnen we het systeem weer aanzwengelen, want ’s nachts gaan we dik onder nul.

We zijn nog dus nog steeds geen uur binnen, en al twee verrassingen verder als buurman Heinz ons komt vertellen dat we de RWE Klimaschutzprijs (of deze link) hebben gewonnen met de biomeiler. Dat is natuurlijk weer een fantastische verrassing en erkenning voor ons werk en allen die zo hard hebben meegeholpen en gedacht.  Binnenkort wordt de prijs uitgereikt door de gemeente en RWE vertegenwoordigers. Een mooi moment om eens serieus te praten over de aanlevering van grondstoffen. Het is immers de RWE zelf die hier vlakbij een grote bio centrale heeft die permanent van groen resten wordt voorzien en daardoor  de prijzen van houtsnippers en ander biomateriaal flink opdrijven.  Na de prijsuitreiking zal ik nog wel uitgebreid ingaan op dit onderwerp.

De biomeiler zelf blijft ons ook verrassen, haar temperatuur was flink gedaald en daarom heb ik haar maar een weekend rust gegund, dat helpt want de temperatuur gaat alweer omhoog. Ben dus nog steeds op zoek naar het juiste optimum, er zijn al een hoop ideeën, maar ik ga ze pas toepassen als het ding weer iets is bijgekomen.   En omdat de biomeiler even op non actief stond, heb ik eens uitgeprobeerd hoeveel energie het nu kost om  het  tempierungssysteem, dat volledig afgekoeld was (18C in het buffervat),  elektrisch op te warmen tot 45C, nou geloof me dat zijn ook leuke verrassingen in kilo-watt-uurs, gelukkig werd het wel lekker warm

Al met al een leuk sinterklaasweekend met veel surprises. Oh, en met de stroomvoorziening zijn we ook weer stukken verder, daarover de volgende keer meer.

Omgeving Stünzel