Het is kerst en ik verveel me

Het is kerst en de kerstboom uit de Stünzeler bossen staat in de kamer. Wat doet een mens met de kerst ? Blog schrijven natuurlijk. En ramen wassen, stoepje vegen, en stofzuigen want gasten vandaag en morgen.

Vorig weekend nog even op en neer geweest om de Bad Berleburgse kerstmarkt te bezoeken en een onbespoten eco kerstboom te halen, ja daar rijden we wel even 800km voor. Was op stap met drie vrouwen, inclusief mijn eigen, en dan is een kerstmarkt hoe dan ook onvermijdelijk. Maar erg is het niet, de kerstmarkt in Bad Berleburg is in het geheel niet een commercieel circus vol wanstaltige kerstversieringen en hoem-papa muziek. Het is meer een markt met de betere huisvlijt op het gebied van winter dingen  zoals shawls, handschoenen en truien. Verder veel huisgemaakt eten, heerlijke hapjes en allerlei zelfgestookte drankjes. Dit alles in rondom het kasteel en opgeluisterd met vele vuurtjes in vuurkorven en heel weinig kunstlicht. Ondanks  het ontbreken van sneeuw toch een heerlijk sfeertje.

De andere recreatieve bezigheid was het maken van boswandelingen, dit keer stiekem ook met het doel een leuk klein kerstboompje te scoren. Wat opvalt is dat iedere keer als we het bos inlopen, er steeds weer nieuwe dingen  te zien zijn. Ook heb je vaak het gevoel op een totaal nieuw pad te zitten en herken je niks meer terug. Soms zitten we dan ook op daadwerkelijk een nieuw pad (nee we zeggen niet dat we verdwaald waren), en is het even zoeken om de weg weer terug te vinden. Vaak is het gewoon een pad dat bekend zou moeten zijn, maar opeens onbekend lijkt.  We zullen nog heel vaak, in alle jaargetijden, het bos in moeten om er echt bekend te worden. Het mooie nu waren de sinister aandoende mistige open plekken die je tussen de bomen door kan zien, echt zo’n plek waar geesten rond zwermen .

Vage mist

Over verbouwen valt momenteel weinig te zeggen, het ligt allemaal een beetje stil, met stormen en temperaturen rond het vriespunt is het is veel te bar en koud om  aan de gang te gaan. Een echte bouwvakker zou zich niet laten tegen houden, maar ik ben geen echte bouwvakker, maar een simpele IT’er die rond deze tijden zich liever bezig houdt met het adagium:  “tel uw zegeningen”, en dat zijn er onder tussen heel wat. Ben nog steeds heel erg blij met het huis en de plek. In het dorp zijn we ook helemaal opgenomen, en dat voelt ook heerlijk. Verder is het heel fijn dat iedereen meehelpt, langskomt en met ons mee geniet, dat is echt een enorme toegevoegde waarde en een goede manier om contacten te onderhouden en nieuwe mensen te leren kennen.

 

Collectie wilde kerstbomen