De oudjes genieten nog vol op

Het moest er dan toch naar van komen, pa en ma wilden het eindelijk zelf wel eens met eigen ogen bekijken. Alles leuk zo’n blog, maar de werkelijkheid is toch echter, realistischer ook, en je wilt het voelen, ruiken en beleven. Mijn ouders zijn oud en al heel lang niet meer op vakantie geweest, en als ze gingen dan was het luxe, naar een warm land, geen bouwval in een koud gebied boven op een berg ver van de wereld.

Ze wilden al heel lang, maar steeds was er wel weer wat dat hen tegen hield. Op een bepaald moment hebben mijn zus en ik simpel een datum geprikt en besloten dat dat dan de ideale dag was om ons in Duitsland te bezoeken. Er werd nog wat tegen gesputterd, maar nu ging het dan toch echt gebeuren er was geen weg terug meer, alleen nog via Stünzel.

Mijn zus en zwager uit noord Groningen halen ze op in  Zuidlaren, speciaal hebben ze nog net op tijd de airco laten maken, want het wordt heet, heel heet 28-30 C. Behalve mijn zus, zwager en ouders blijkt ook heel noord Nederland en Duitsland vakantie te krijgen. Dat zorgt voor een hele hoop files en vertraging, maar verder verloopt de reis voorspoedig. Wij vertrekken ook al vroeg uit Spierdijk en komen via diverse omleidingen en files uiteindelijk om 13:30 aan in Stünzel, net te laat voor  bakker Klinkert. Maar, door onze vooruitziende blik hebben we onderweg alvast de noodzakelijke eerste levensbehoeften, zoals Brotchen en Kuchen, ingeslagen .

Ik zie direct bij aankomst dat ze onder de indruk zijn, aan de buitenkant oogt het pand prachtig, zeker in deze mooie zomer zon.  Binnen vinden ze het ook prachtig, al moet er wel nog wat gebeuren zei mijn moeder nog. Nou volgens mijn valt het best mee hoor, hoogstens een paar jaar werk.

Het bos in.

Na een uitgebreide rondleiding, het in orde maken van de slaapkamers, drinken we lekker een bakje koffie met Kuchen op het terras. Buurman Heinz en Herbert de metselaar zijn er ook, mijn ouders blijken prima Duits te spreken. Dat leerden ze vroeger nog gewoon op school, en vergeet je blijkbaar niet. Daarna lekker gegeten (rollade in Bourgondische saus) in restaurant der Alte Schule Bad Berleburg (ijs toe) en vanuit de auto de streek wat laten zien.

Iedereen slaapt die nacht heel goed, en daar waren wij heel blij om.  Vader stapt ’s morgens doodleuk onder de douche die wel een behoorlijke gebruiksaanwijzing heeft. Hij doucht voornamelijk ijskoud, maar daar maalt de vooroorlogse generatie niet om, kom daar maar eens mee aan bij de hedendaagse jeugd… en daar reken ik me zelf ook even onder voor het gemak.

Goed geslapen en fris weer op, daarom op dag twee voldoende energie om te wandelen naar de Festplatz en het bos. Daarna het prachtige vakwerk in Bad Laasphe bekeken en afgesloten met een mega grote sorbet in de ijssalon. Weer terug in het huis en lekker relaxen in de tuin, het is onderhand ook te heet om nog wat te doen. ’s Avonds dan afsluitend eten in de pizzeria Bad Berleburg, uiteraard ijs toe.

Gelukkig is het heel warm dat weekend, want deze kwieke oudjes hebben het altijd koud. Waar de mussen van het dak vallen, zitten zij nog met een vest aan binnen in het restaurant. Maakt niet uit, ze genieten volop! Ze voelen het als vakantie, de prachtige natuur, het huis, de hartelijke Stünzelaars, de bossen, het eten, de stadjes, de restaurants en niet te vergeten weer eens met je beide kinderen op vakantie, niet meer gebeurd sinds 1978. En zoals mijn moeder op zijn Gronings het weekend samen vat: ‘t kon minder! daar ben ik het helemaal mee eens!