Stünzelfest 2013

Eén keer per jaar wordt het rustige dorpje Stünzel het centrum van Wittgenstein en ver daar buiten, dan vindt het legendarische Stünzelfest plaats. Dat wilden we natuurlijk wel eens meemaken en daarom gingen we met een ploegje notoire feestvierders die kant op.  Vrijdag halverwege de middag kwamen we  na een lange rit over drukke wegen, zelfs de landelijke wegen waren druk, aan in Stünzel. Het weer zat gelukkig goed mee, 27 graden en zonneschijn, dus snel alle ramen open gezet om het koude huis op te warmen.

Stünzelfest

Toen we ’s morgens om 07:30 wakker werden keken we opeens  uit op een veld vol auto’s, het jaarlijkse festijn begint al vroeg, de eerste bezoekers komen al om zeven uur. De aanvoer van vee is de hele nacht doorgegaan, maar wij hebben er niets van gemerkt. Grote drommen mensen, 20.000 ieder jaar, passeren vanaf het parkeerterrein ons huis  en lopen richting de Festplatz aan de andere kant van het dorp. In het voorbij gaan hoor je ze iets fluisteren over die Holländer in Das Alte Gasthaus, maar wat precies is net niet te verstaan.

Al 181 jaar vindt er in Stünzel jaarlijks een veemarkt plaats met paarden en koeien. Daaraan gekoppeld zijn er diverse veekeuringen en demonstraties.  We hebben prachtige paarden gezien die voor de gelegenheid natuurlijk helemaal mooi gemaakt waren. Behalve de paarden ook nog imposante stieren, sommige groter dan een paard, erg mooi om te zien. Ik bedenk me opeens dat je tegenwoordig eigenlijk nog maar zelden een stier ziet, de meeste zullen wel snel in het vlees verdwijnen met de hedendaagse fokprogramma’s, zonde want het zijn erg mooie beesten.  Ook ontbrak natuurlijk niet een bonte verzameling  soorten koeien.

Voor wie niet van vee houdt is er verder nog een uitgebreide markt, kermisattracties, de fanfare en natuurlijk lekker eten en bier. Op de markt diverse bio-voedsel kramen, lekkere eet-dingetjes, bloemetjes, planten, kleding, eet-tentjes, en standwerkers, zelfs een Nederlandse bloemenhandelaar die goede zaken deed. Dan is er ook nog wat gevolgelte, veel mensen kopen bij het huiswaarts gaan een gans of een kip in een doos voor in de tuin of in de pan.  De buren stonden er met een zelfgemaakte Kuchen-kraam, en ze serveerden er onkruidsap betaande uit: vers appelsap met zevenblad, brandnetel en munt, een bijzonder lekkere combi.

De Festplatz is een plek aan de rand van het dorp aan het begin van het beukenbos, waar het festijn plaats vindt. De paarden en koeien boxen staan er permanent het gehele jaar door, sommigen hebben zelfs een naambordje van de eigenaar. Dan heb je nog een overdekt muziekkapel, een bargebouw en een toiletgebouw. De biertenten bestaan uit een boomstammenskelet en worden voor de gelegenheid met een zeil dichtgemaakt. Verder zijn er permanente wateraansluitingen op het terrein en is er een mobiel stroomsysteem. De opbouw van het gebeuren gebeurd in slechts één dag en een dag later is alles weer weg, alsof er nooit wat gebeurd is.

Het was een prachtige dag en op zo’n dag wordt er natuurlijk flink gedronken, de eersten zagen we ’s morgens rond 10:30 al terug waggelen, de laatsten om een uur of acht ’s avonds. Taxi’s en bussen reden af en aan en deden goede zaken. De volgende dag komen de laatsten hun vergeten auto van het parkeerterrein halen, en is de rust weer helemaal terug.

Ook in NL kennen we dit soort feesten, een paar verschillen die me opvielen wil ik toch wel vermelden. Er ligt nauwelijks troep op het terrein zelf, en ook de weg er heen vanaf het parkeerterrein blijft geheel schoon.Verder wordt alle drank in echte glazen verstrekt, dus geen plastic, toch blijven bijna alle glazen heel en worden ze door de mensen zelf teruggebracht.  Er is geen loeiharde muziek, de muziek die er is op normaal nivo, dat is wel zo prettig.

Terugkijkend kan ik zeggen dat het een erg leuk en gezellig Fest was, bijzonder  voor echte paardenliefhebbers en mensen werkzaam in de veeteelt. Maar ook als je geen beroepsmatige interesse hebt, dan is het zeker de moeite waard. Dit jaar hadden we bovendien ook nog een zon overgoten editie, zie ook het artikel in de Siegener Zeitung voor het verslag.

Zeis

Behalve feestvieren zijn we ook nog bezig geweest het inmiddels alweer flink gegroeide gras te maaien met een zeis.  De zeis intrigeert me nogal vanwege een artikel waarin wordt gesteld: “Down at the human scale, though, the scythe still reigns supreme”. We hadden dat zeisen al eens eerder geprobeerd, maar toen ging het niet vanwege het feit dat de zeis nogal bot was. Nu hadden we deskundige hulp mee in de persoon van Peter die precies weet hoe je een zeis scherp kan maken. Allereerst heb je een klein aambeeld nodig, dat we kochten op de Stünzelfest markt, echte DDR kwaliteit werd er nog bij gezegd. Dan ga je het zeisblad met een zware hamer plat slaan, zodat het iets oprekt en scherp wordt, mijn zoon had direct de slag te pakken. Daarna met een slijpsteen nog even navijlen.  Dan laat je je zoon het gras zeisen, en dat blijkt hij dan ook nog spontaan te kunnen! In no time werden er flinke stukken gras gekortwiekt, zouden we dan toch zonder lawaaiige bosmaaier kunnen ?

Ekko in actie met de zeis. Op de achtergrond parkeerterrein.

Het het hele feest en weekend was weer heerlijk genieten, lijkt wel of we een week weg zijn geweest. Van klussen komt natuurlijk helemaal niks, maar we praten er leuk over en zo doe je ook weer nieuwe ideeën en inzichten op. Niets overhaasten is het devies, we hebben nog alle tijd, het huis is prima bruikbaar zoals steeds maar weer blijkt in weekenden zoals deze.