Weer een flinke hobbel genomen
Er zijn van die klussen waar je als een berg tegen op ziet, zoals een hooischuur leeg ruimen, een loodzware ketel opruimen en honderden flessen overjarige drank, ingemaakte vruchten opruimen. In dat geval roep je de hulp in van mijn zwagers, hun vrouwen en kinderen en alles is gedaan voordat je er erg in hebt en je hebt nog tijd over om te relaxen ook.
Wat zullen we eens doen vandaag werd er om 10:00 bij het gezamenlijk ontbijt gevraagd? Ik had wel een lijstje gemaakt met allerlei klussen, maar had nooit verwacht dat er voor gekozen werd de oude olie CV ketel te verwijderen. Onder het motto, we houden wel van een beetje slopen en sloopklussen zijn gewoon leuk, werden de overalls aangetrokken en begonnen met ‘its a dirty job, but someone gotta do it’.
Gezien het feit dat we met 18 mensen waren, werden er gelijk wat andere klussen aangepakt, zoals het het aanleggen van een compostbult en het opruimen van de nog goedgevulde, maar behoorlijk over datum zijnde oude dranken en voorraden in de kelder. De honderden flessen en weckpotten werden naar buiten gedragen, aldaar geopend en leeggegooid in de net aangelegde compostbult. Lekker klusje waar de kinderen echt van genoten, vooral van de stank en alcoholdamp die er af kwam. Ik en Marjolein durfden het aan ingemaakte kersen uit 1991 te proeven, eigenlijk nog best te eten, alleen een wat bittere nasmaak, maar zeker niet bedorven.
Nadat alle flessen en potten leeggemaakt waren, bleef de geur van gisting en rotting nog lange tijd hangen rond de compostbak en de rest van het dorp, mede ook omdat het maar zelden waait in Stünzel. De leggen flessen zijn vervolgens allemaal in de glasbak verdwenen en de weckpotten bewaren we, hopenlijk kunnen we er tzt. ook zelf weer gaan inmaken. Nu vraag je je misschien af waarom moest alles weg? De oudste flessen waren van eind jaren zeventig, en eenmaal geopend rook het echt niet goed meer. Slechts een klein aantal weckpotten hadden nog een inhoud die goed is, zoals eerder genoemde kersen. Maar eenmaal open moet je ze wel snel verwerken, en daar had niemand zin in.
 |
| Keteltje rollen |
Even terug naar het CV hok, waar ze inmiddels met flexen proberen de ketel in stukken te krijgen, omdat deze te groot en te zwaar is om te verplaatsen. Ooit is hij waarschijnlijk via een dichtgemetselde buitendeur in de kelder gekomen, die weg terug is er nu niet meer, en hij zal via de gewone keldertrap moeten en dan via de achterdeur er uit. Helaas is het ding met een haakse slijper ook niet klein te krijgen, althans niet in een redelijke tijd, dus wordt alsnog besloten hem met een stel sterke kerels naar boven te duwen en trekken. Eerst houten geleiders gemaakt over de keldertrap, dan twee man achter het ding met een balk als hefboom, en vier man boven die trekken aan een touw. Langzaam maar zeker komt er beweging in, en uiteindelijk ligt de ketel nu in de tuin te wachten op een ijzerhandelaar die een goed bod doet. Wij denken 200 kg zwaar, neem je niet zomaar mee zonder hijskraan.
We eindigen de zaterdag heerlijk in de zon rond het inmiddels gebruikelijke kampvuur met een biertje en wijntje. Om een uur of acht een heerlijke pasta en salade maaltijd die ons hongerige werkers in no time geheel op hebben. Daarna besluiten we nog even om in de schemer een lange boswandeling te maken, op zoek naar de herten. Ook op dit soort tijdstippen is het mooi in het bos, maar herten heb ik niet gezien. Anderhalf uur later komen we in het donker moe maar voldaan terug om na te genieten bij de houtkachel.
Zondags, een nog stralender dag, T-shirts dag, koffie en kuchen in de zon, dit is pas genieten! Dan wordt er voorgesteld om de hooischuur leeg te maken, en zonder veel discussie staan we om 12:00 met negen man (Ekko, Jip, Cor, Peer, Anne Bouke, Cor, Sicco, Ekko, Frank) het hooi naar buiten te scheppen en af te voeren naar de rand van de tuin. Gebruiken we eerst nog een kruiwagen, al snel stappen we over op een dekzeil dat vol wordt geschept en dan als een soort van slee naar de nieuwe hooiberg wordt verplaats. Dit blijkt een veel betere methode, want nu kunnen we tempo maken.
Om 16:00 zijn we klaar en is er een enorme klus af, eentje waarvan ik had gedacht dat je er met tien man alsnog twee volle dagen voor nodig zou hebben. Valt alles mee, en nu is er een goed begin gemaakt waar de steiger bouwer blij van wordt, die wilde geen steiger op hooi zetten, maar wel op de stalen balken die nu zichtbaar zijn. Tijd voor kampvuur, bier, wijn en barbecue, heerlijk in warme zon, genieten dus.
Peer heeft ondertussen in zijn eentje ook nog even het duivenhok op zolder gesloopt, de zolder is nu een grote ruimte, met veel meer licht. Met die ruimte zou je ook nog wel wat kunnen, maar dan moet er eerst nog een laag van 15cm duivenpoep worden verwijderd. Levert vooralsnog een leuke partij brandhout op, gewoon even sprokkelen op zolder voortaan.
 |
| Composthoop in gebruik genomen |
Verder zijn er nog talloze andere klussen gedaan, tijdelijke stroomkabels in kamers op de tweede verdieping zodat daar nu ook wat meer comfort is, diverse kasten verplaatst, enorm veel troep geruimd, de opgeruimde voorraadkelder weer in gebruik genomen, boompjes en kruiden geplant, enorme afwassen gedaan en heerlijk gekookt. Er is zoveel gebeurd dat het lijkt alsof we twee weken weg waren.
 |
| De nieuwe hooiberg |
 |
| Hooi sjouwen |
 |
| Lekker weertje, mooi uitzicht |
Wat heerlijk dat zoveel mensen je geholpen hebben. De klussen die je beschrijft zijn in je eentje ook bijna niet te doen. Het is natuurlijk ontzettend leuk om met elkaar te werken en als je het resultaat ziet stimuleert het ook om door te gaan. Het is zo te zien een behoorlijk groot huis waar je nog lang aan bezig zult zijn. Met lekkere maaltijden en tussendoor ook wat ontspanning heeft iedereen plezier. Ik blijf je graag volgen. Groeten van Lilian